چرا باوجود وعده‌هایی که برای ساخت کتابخانه و پارک جنگلی در طالقان داده‌شده اما هنوز اتفاقی نیوفتاده؟
بسم‌الله الرحمن الرحیم عرض سلام و درود خدمت مردم شریف و بسیار خوب طالقان. در رابطه با پروژه‌ی کتابخانه عمومی شهر و پروژه پارک جنگلی توضیح عدم تکمیل پروژه‌ها در کتابخانه و عدم شروع پارک جنگلی فقط یک جمله هست اونم اینکه ما قرار گذاشتیم این پول از دولت تامین بشه و از محل درامدهای شهرداری که مستقیماً از مردم تامین میشه این اتفاق نیوفته و تامین زمینش فقط با شهر باشه که متاسفانه خب در بحث کتابخانه تا به امروز یک میلیارد و دویست میلیون تومن به ما تخصیص داده شده که همه‌ی اون هم در آنجا هزینه شده و در بحث پارک جنگلی هم حتی یک ریالی تخصیص اعتبار صورت نگرفته. یک معامله‌ی پانصد میلیون تومنی فی‌مابین ما و سازمان مدیریت برنامه ریزی الان منعقد شده اونم منوط کردن به اخذ مجوز از ماده ۲۳ که حالا اون اگر لازم باشه قابل توضیحه ولی چون محترمانه‌ی ماده ۲۳ چون باید ده بیست دستگاه نظر بدن یه نه محترمانه است به‌دلیل مشکلات مالی که دولت داره، ولی با این احوال ما یک لایحه‌ای رو فرستادیم از شورای شهر خواهش کردیم به ما اجازه بدن ده میلیارد براورد هزینه‌ی نقشه‌ای که ما تهیه کردیم به‌عنوان پارک جنگلی، این ده میلیارد تومن البته قبل از نوروز ده میلیارد تومن بوده، امروز نمیدونم چقدر دیگه میشه. چون براوردش باید به‌روز باشه. چون ما محل تامینش رو خواستیم نقد و تهاتر باشه و پیمانکاری که میخواد این رو احداث کنه امکاناتی مثل پروانه یا زمین در اختیارش بذاریم. خب این مورد تایید شورا قرار گرفت رفت در فرمانداری و کمیته‌‌ی انطباق یه ایراداتی بهش گرفتن که باید این مبحث رو تجدید بکنیم و به دلیل ایراداتی که فرمانداری گرفته پروژه متوقف مونده. اما ما درختکاریش رو خودمون شروع کردیم به اندازه‌ای که بتونیم به نام نامی ۶۲۰ شهید شهرستان فعلاً ۶۲۰ درخت را آنجا بکاریم و نگه‌داری کنیم تا ان‌شاءالله مشکل حل بشه.
کتابخونه هم امسال ۶۰۰ میلیون تومن گذاشتن، جالبه کتابخونه‌ای که دو سال از پروژه اش می‌گذرد دوباره بردن در قالب ماده‌ی ۲۳ که در واقع برای پروژ‌ه‌های جدیده و میگن باید دوباره این پروسه رو طی کنید. عرض میکنم گله‌مندیم اما همین امروز که شما تشریف آوردید الحمدالله پروژه رو ما استارت زدیم. یک خیّر خیلی خوب پیدا کردیم و فعلا ۵۰۰ میلیون ازش قول گرفتیم. دیوارچینی‌ها رو شروع کردیم. احتمالاً طبقه‌ی اول کتابخونه رو تا قبل از پایان دوره‌ی خدمتون در طالقان با همین خیرین طالقانی به نتیجه خواهیم رسوند نه با پولی که دولت خواهد داد. اگر لازم شد از شهرداری هم هزینه‌ای بکنیم با اخذ مجوز و مصوب از شورا ان‌شاءالله این کار رو خواهیم کرد.
چرا جاده‌های روستایی تعمیر و بهسازی نمی‌شوند؟ آیا وظیفه‌ی شهرداری فقط در شهرک خلاصه می‌شود؟
دررابطه با آسفالت معابر شریانی روستایی و در درون روستاها اونجا که تعریف روستاست خب شهرداری وظیفه‌ی قانونی نداره و خب اصلا اجازه نداره و اداره‌ی راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای و دهیارای محترم اصلاً اجازه نمیدن. ضمن اینکه ماده ۶۸ قانون شهرداری‌ها هرگونه هزینه‌ی خارج از شهر رو ممنوع اعلام کرده، تنها جایی که ما الان در مسیر روستایی مشکل داریم بلوار پردسر ماست که مسیر روستای بالا طالقانه. اداره‌ی گاز حفاری رو شروع کرده، پیمانکار وسط کار ول کرده رفته، ما الان گلایه رو داریم از اداره‌ی گاز. الان ما اگر آسفالت کنیم دوباره اداره‌ی گاز چند روز دیگه باید بکنه فلذا منتظریم کار رو تموم بکنه، بلواری که در شهره ولی در مسیر روستاهای بالاطالقانه آسفالتش رو انجام بدیم. وظیفه‌ی شهرداری در ۸ محله‌ی شهری است. گیلنگ، شهرک، پردسر، جزن، کولج، حسنجون و سیدآباد، خسبان و جزینان در این محلات ما وظیفه داریم خدمات ارائه کنیم از جمله رفت‌وروب، جارو، جمع‌آوری زباله، آتش‌نشانی، کارهای عمرانی رو داریم. اما این نکته رو درنظر بگیرید که قلب شهر ما، شهرکه و همه ازش دارن استفاده می‌کنند. کدام یک از محلات روستایی از بازار شهرک استفاده نمیکنه؟ پس ما شهر رو یک سبد و یک پکیج می‌دونیم اینکه اگر یک کاری در شهرک شد عین اون حتما در یک محله‌ی دیگه انجام بشه خب این که به عدالت نزدیک نیست اما ما در محلات مختلف هم کار کردیم و اگر در شهرک آسفالت ریختیم در حسنجون‌وسیدآبادم آسفالت ریختیم. در خسبان و جزینانم همینطور. حالا این شدت و ضعف داره باتوجه به فرصت‌هایی که داشتیم و با توجه به درآمدهای شهرداری نسبت به هزینه‌ها اصلاً قابل مقایسه نیست من درآمدهام سی، چهل درصد اگر افزایش پیدا کرده باشه. هزینه‌ها هزار درصد، ده برابر شده هر آیتمی که شما بخواهید بهش تکیه کنید.
باتوجه به توریست‌پذیر بودن منطقه ی طالقان چه امکاناتی برای سرمایه‌گذار در این عرصه وجود دارد؟
مسئله‌ی مهم سرمایه‌گذاری، ما دو بعد داریم یک بعد قانونی که متاسفانه قوانین برخورد با سرمایه‌گذار کامل نیست نمیگم قوانین خوبی نیست. ما یه شیوه‌نامه سرمایه‌گذاری داریم که وزارت کشور فرستاده امروز متوجه ایرادتش شده و گفته اینو محلی کنید و تازه این دستورالعمل رو فرستادن و باید ببریم شورا یا به دوره‌ی ما میرسه یا دوره‌ی بعدی مصوب کنند و براساس امکانات موجود محل این رو انجام بدن. یه بحث دیگه در سرمایه‌گذاری نگاه خود مدیر به سرمایه‌گذاره ببینید تا زمانی که نگاه ما به سرمایه‌گذار نگاه پیمانکار باشه کار سرمایه‌گذار شکل نمی‌گیره من اول به خودم بعد به سایر مدیران توصیه میکنم، نگاه به سرمایه‌گذاری نگاه مانع‌زادیی همین فرمایش رهبر معظم انقلاب باشه. به‌عنوان یک تولید‌کننده بهش نگاه کنیم.
امروز اعلام میکنم تا روزی که خدمتگزار این مردم صدیق و شریف در طالقان باشم اگر کسی به‌عنوان سرمایه‌گذار مراجعه کنه تمام تلاشمو میکنم براش مانع‌زدایی کنم و رفع موانع کنم و باتوجه به ظرفیت‌های قانونی که ما داریم و خارج از قانون نمی‌تونیم اقدام بکنیم. ان‌شاءالله که سرمایه‌گذاران طالقانی الصل و هم سرمایه‌گذاران دیگر بیان کار رو دست بگیرن چون با سرمایه دولت نمیشه جایی رو ساخت. اما این گله سرمایه‌گذاران که میگن تسهیل درکارشون وجود نداره، واقعاً منم قبول دارم. بهرحال این گره حل نشده که سرمایه‌گذارا نیامدند. اگر کسی مصداقی هم بخواد ان‌شاءالله به‌شرط قید حیات و بودن در این سمت براشون وقت بذارم و موضوعشون رو بررسی کنم.
آیا شهرداری اموال خود را فروخته است؟
اول اینکه این یک رویه در تمام شهرداری‌ها است. دوره‌ی قبل از ما هم در همین شهرداری چندین قطعه زمین شهرداری رو فروختن و واگذار کردن و همه‌ی شهرداری‌ها این کار رو انجام میدن. فروش اموال در قانون دیده شده با اخذ مجوز از شورا و گذاشتن مزایده یکی از راه‌های تامین منابع مالی شهرداری‌هاست. اما اینکه آیا ما همه‌ی املاک شهرداری رو فروختیم یا نه؟ این یک علامت سوالیه که برا خودمون هم جالبه ما زمانیکه شهرداری رو تحویل گرفتیم منابعی رو نداشتیم، شهرداری بشدت بدهکار بود و همه این رو می‌دونند. اگر کسی کتمان می‌کنه بیاد ما باهاش مذاکره حتی مناظره کنیم. شهرداری که حقوق شش ماه پرسنلش رو پرداخت نکرده بود و بدهی انباشته داشته رو من تحویل گرفتم. مبحث اول در رابطه با اون منزلی که در فشندک هست بحث تهیه طرح تفضیلی بود. ببینید طرح تفضیلی رو زمین موند. مشاور باید پولش رو پرداخت می‌کردیم. موجودی هم نداشتیم. مزایده گذاشتیم کسی شرکت نکرد. منبع تامین مالی طرح تفضیلی رو از محل فروش خانه‌ای که در فشندک داشتیم قرار دادیم و طرح تفصیلی رو انجام دادیم با یک افزایش ۱۷۰ هکتاری که الان بیش از چندین خانه‌ی فشندک افزایش بافت ارزشمنده. اگر چیزی دادیم چندین برابرش گرفتیم.
یک خانه‌ای هم در خیابان شوشلا، یک آپارتمانی که متجمع فدک بود ۷۰، ۸۰ متر بود و بدهی گذشته تامین اجتماعی بود و میخواستن حساب‌های ما رو ببندن و کار شهرداری رو متخل کنند که ما عیناً فروختیم و به تامین اجتماعی دادیم. و آخرین چیزی که ما فروختیم ساختمان نیمه‌کاره‌ی اول خیابان فروردین. ساختمان نیمه‌کاره‌ای که تکمیل نشده بود و شهردار هم توان تکمیلش رو نداشت و روز‌به‌روز هم قیمت قیر زیاد میشد. من چهار مرحله مزایده گذاشتم حتی اومدم در میدان جلال آل احمد و میدان سرلشگر فلاحی بنر زدم که همه‌ی مردم طالقان ببینند من دارم اینجا رو می‌فروشم. کار پنهانی در فروش نکردم. ما از محل فروش این کار تملک کنار بربری رو انجام دادیم، تمام آسفالت‌ها را با قیمت کمتر انجام دادیم که اگر همین رو میخواستیم با قیمت الان انجام بدیم باید چندین برابر ریال خرج می‌کردیم. حالا در مقابل این سه فروش که کل شهرداری را زیر سوال میبرن شهرداری چیکار کرده؟ آیا آورده‌ای داشته؟ بله ما فقط در محله‌ی جزن از یک محله ۱۴ هزار مترمربع زمین مسکونی به شهر اضافه کردیم. خانه‌ی فشندک محل تفریح مهمانان شهرداری بود و به مردم چیزی نمی‌رسید. خانه‌ی فدک که در ید اداره‌ی دیگه بود که رفتیم پسش گرفتیم. این آپارتمان نیمه‌کاره‌ای که با روال قانونی فروختیم و خرج عمران شهر کردیم. حتی یک ریال رو خرج جاری و حقوق و مزایا نکردیم و در عوضش در یک محله در جزن ۱۴هزار مترمربع زمین مسکونی رو به شهر اضافه کردیم. من از شما سوال میکنم یک مترش الان چنده؟ ببینید ما چقدر آورده داشتیم. اگر ناچار نبودیم زمینی رو نمی‌فروختیم. اگر در حساب شهرداری پول بود و بدهی نبود اصلاً این‌ها رو واگذار نمی‌کردیم ولی حالا که انجام دادیم در عوضش هم در دوره ما اضافه شده است. اینجوری نیست که ما فقط فروخته باشیم و یاعلی از تو مدد. خواهشمندم دوستان از دایره انصاف خارج نشوند.
چرا شهرداری مناطق ویژه‌ی گردشگران تهیه نمی‌کند که گردشگران مجبور نشوند به زمین‌های شخصی هجوم برند؟
مکان‌هایی که شهرداری باید درست کنه برای جمع‌آوری گردشگر که در محلات باشه حرف و انتقاد درستی هست که به شهرداری وارد هست. ولی واقعیت این است که ما نه زمین و نه پولی داشتیم که اینکارو بکنیم. یک زمین ۲۸ هکتاری در مقابل عوارض صدور فنس کشی آب منطقه‌ای برای پنج سال به شهرداری داده‌بودن. شما کدوم سرمایه‌گذاری سراغ داری برای پنج سال بیاد پولش رو اونجا بریزه و بره. ما اومدیم گفتیم اگر ده سال بشه قبول می‌کنیم. ولی اب منطقه‌ای چیزی رو اضافه کرده که مورد قبول ما نبود. گفتیم اگر می‌خواهید این رو قبول کنیم ده سال رو به بیست سال افزایش بدید. زمین رو از ۲۸ به ۳۲.۵ هکتار افزایش بدید. ۳۰۰۰متر زمین کنار گیلنک هم به ما بدید. الان در مرحله‌ی مذاکره‌ایم. یکبار تفاهم‌نامه را نوشتیم، مدیرعامل‌های آنها عوض شدند الانم پیگیریم این اتفاق بیوفته اما اون موضوعی که میخواستن از پنج سال به ده سال تحمیل کنند من زیر بار نرفتم. اون بحث خشک شدن درخت‌هاست که یک جریمه سنگین دارد. بالاخره هم شورا هم امام جمعه محترم و هم فرماندار محترم در جریان هستند. من تا زمانیکه حق و حقوق کامل مردم طالقان رو زیر بار نرن تفاهم‌نامه‌ای رو امضا نخواهم کرد. زمین دیگه ای رو هم نداریم که بخواهیم به محل تفریح و گردشگری تبدیل کنیم.
یک نکته‌ی مهم دیگه ضوابط محیط‌زیسته که هرچی بخواهید بسازید باید با این ضوابط منطبق باشه بخاطر آلودگی آب شرب گرچه من اعتقاد دارم اگر اونا مانع ما بشن آلوده‌تر خواهد شد یعنی اگر ما اجازه داشته باشیم پنج کمپ کنترل شده داشته باشیم خیلی بهتر از این است که الان افسارگسیخته هم آب آلوده میشه هم مردم واقعاً در عسروحرج اند بخاطر گردشگری در زمین شخصی مردم وارد میشه شاخه‌ی درخت رو میشکنه و آسیب میرسونه. در این زمینه قطعاً انتقاد به ما وارده و قطعا حق با مردمه ولی جمیع جهات اجازه نداد ما وارد این مقوله بشیم. امیدوارم شورای آینده و شهردار آینده در این زمینه پرقدرت وارد بشوند و اگر ما خدمت مردم بودیم حتماً پرقدرت وارد میشیم اگر نبودیم که ان‌شاءالله نفر بعدی خواسته به حق مردم رو به سرانجام برسونه.
