درد دل‌های یک تعزیه‌خوان قدیمی اهل طالقان
از طالقان تا نیویورک رفتم ولی ...
صفر که به پایان می‌رسد یعنی روزهای پرکار گروهی از هنرمندان نمایشی که اوج کارشان در دو ماه محرم و صفر است تمام می‌شود، اما امسال کار این گروه نه تنها هیچ رونقی نداشت، بلکه بی‌توجهی به خانه‌نشینی آن‌ها، برخی را که عمری در این راه مو سپید کرده‌اند آزرده کرده است.
هر سال محرم که از راه می‌رسد در کنار عَلم شدن خیمه‌ها و دسته‌های عزاداری، به راه افتادن تعزیه‌خوانی هم برای خیلی از دوستداران این هنر قدیمی شور و شعف دارد، چرا که حال و هوای جمع شدن در محیطی باز برای تماشای تعزیه در محرم با هر زمان دیگر توفیر دارد.
اما سال کرونا زده ۱۳۹۹ هیچ هنر و صنعتی را از آسیب خود بی‌نصیب نگذاشت و بسیاری از تعزیه‌خوان‌های قدیمی و باسابقه کشور برای حفظ سلامتی خود و مردم مجبور به لغو تمام اجراهای‌شان شدند. شیوع کرونا اگرچه به لحاظ مالی قشرهای مختلفی از مردم را در مضیقه قرار داده ولی هنرمندانی هستند که پس از سال‌ها کار و تلاش انتظار اندکی توجه داشتند که نصیب‌شان نشده است.
علاءالدین قاسمی یکی از معروف‌ترین تعزیه خوان‌های ایران است که حدود ۱۵ سال قبل سرپرست گروهی بود که همراه با عباس کیارستمی تعزیه‌ای را در ایتالیا اجرا کردند. این هنرمندِ اهل طالقان مثل خیلی دیگر از همکارانش از کودکی مشغول تعزیه‌خوانی شده و امسال هم با وجود همه برنامه‌ریزی‌ها، اجراهایش به سرانجامی نرسید و از اسفند سال قبل بیشتر در شهرستان طالقان روزگار می‌گذراند.
او در گفت‌وگویی با تلکان از تجربه این سالی که محرم و صفرش را بدون تعزیه گذراند می‌گوید: حال خواننده‌ای را دارم که یک عمر کارش خواندن بوده و حالا نمی‌تواند بخواند. خیلی اذیت‌کننده است که یک عمر تعزیه بخوانی و ناگهان مجبور شوی کارت را تعطیل کنی. امسال همه اجراها را تعطیل کردیم، به‌خاطر مشکلاتی که هم برای تعزیه‌خوان‌ها ممکن بود پیش آید و هم مردم. به هر حال سلامتی تمام کسانی که اطراف ما هستند مهم است و اگر اتفاقی بیفتد گناهش گردن ما می‌افتد.
لغو اجراها اگر چه برای این هنرمند سخت و به قول خودش اذیت‌کننده بوده ، اما بی توجهی‌هایی هم که در این چند ماه دیده مزید بر علت شده تا روزهای کرونایی سخت‌تر برایش بگذرد . قاسمی اگر چه صحبت کردن در این‌باره برایش سخت است ، اما گله‌هایی دارد ، گله‌هایی نه فقط برای خودش بلکه حتی برای دیگر همکارانش .
او می‌گوید: ۶۰ سال تعزیه خواندم، همه زندگی ام را برای تعزیه گذاشتم ولی امسال که اوضاع این طور شد هیچ کس از هیچ ارگانی نمی‌پرسد " شما که کارتان اجرای تعزیه بود ، اصلا پولی دارید؟ زندگی را چطور می‌گذرانید؟
او اضافه می‌کند : قبل از انقلاب نمی‌گذاشتند تعزیه امام حسین (ع) را اجرا کنیم و چند شب ما را نگه می‌داشتند . الان هم که به این‌جا رسیدیم وضع مان این است . هیچ پشتوانه‌ای نداریم . تازه این‌ها را "من" می‌گویم . بسیاری دیگر از همکارانم وضع بدتری دارند . من به خیلی از کشورهای اروپایی گروه تعزیه بردم ، اما نه ارشاد و نه جاهای دیگر هیچ کاری برایم نکردند ، مگر خودم که هر سال برنامه‌هایی را پیگیری می‌کردم و گروه را برای تعزیه می‌بردم . الان هم که یک وام پنج میلیونی خواستیم بگیریم آن قدر سختی داشت که ... بگذریم.
این شهادت‌خوان معروف تعزیه که دوست ندارد گله‌هایش باعث ناراحتی ما شود ، در پایان فقط می‌گوید : من از شش‌سالگی تعزیه‌خوانی کردم ، از طالقان تا نیویورک ولی الان...
